wytwarzania oraz odtwarzania różnych obiektów i elementów. Materiały, z których wytwarza się przedmioty za pomocą drukowania przestrzennego są najczęściej tworzywami sztucznymi, takimi jak PLA, czy ABS. Innymi materiałami z tworzywa sztucznego, które mogą być używane w druku przestrzennym, są nylon, PETG, czy też kompozyt plastiku i gipsu. Rodzaje bardziej przemysłowych oraz mniej typowych drukarek przestrzennych mogą używać także innych materiałów, takich jak czekolada, żywica, guma lub metal. Rodzaj wykorzystywanych materiałów przy drukowaniu przestrzennym jest więc mocno uzależniony od typu drukarki oraz zastosowania wytworzonych przedmiotów. Najczęściej jednak druk 3D jest wykorzystywany do wytwarzania takich przedmiotów, których materiałem budulcowym są tworzywa sztuczne. Dobrym przykładem drukowania elementów przy użyciu tworzyw sztucznych jest elektronika.
Rodzaje druku przestrzennego
Obecnie można wyróżnić kilka metod tak zwanego wytwarzania addytywnego, które zalicza się do technologii druku 3D. Metody te znacząco się od siebie różnią i są wykorzystywane do wytwarzania różnych rodzajów przedmiotów. Druk 3D dzieli się za względu na dokładność drukowania, wykorzystywane materiały, sposób nakładania materiałów oraz szybkość wykonywania elementów. Poszczególne metody druku 3D posiadają różne zastosowania, oferują różne możliwości i są stosowane w odrębnych dziedzinach. Jednym z popularniejszych rodzajów druku przestrzennego jest tak zwane FDM, które polega na wyciskaniu termoplastycznego materiału przez dysze. Inną metodą drukowania przestrzennego jest SLS, która to metoda polega na nakładaniu cienkich warstw materiału budulcowego stapianego laserem. Istnieje wiele różnych metod drukowania przestrzennego, a każda z nich posiada unikatowe właściwości. Poszczególne rodzaje druku trójwymiarowego są dopasowywane w zależności od potrzeb produkcyjnych konkretnego przedmiotu.
Powstanie druku przestrzennego
Historia jest taką dziedziną wiedzy, którą można bez problemu odnieść również do innych dziedzin i aspektów życia człowieka. Na rozwój każdej technologii składają się poszczególne czynniki, które wpływają na jej rozkwit, tak samo jest więc w przypadku druku 3D. Początki drukowania przestrzennego sięgają 1984 roku, kiedy została opracowana pierwsza technika drukowania 3D. Technika ta została opatentowana dwa lata później i była znana pod nazwą Stereolitografia, w skrócie SLA. W tym samym roku założono firmę 3D Systems, która zajęła się komercyjną produkcją pierwszych drukarek przestrzennych. Od tamtego czasu druk 3D był coraz bardziej ulepszany i częściej wykorzystywany w różnych obszarach gospodarki. Dzięki większej precyzji i dokładności współczesnych drukarek 3D od początków XXI wieku zaczęto pracować nad zastosowaniem podobnych technologii w medycynie. Za pomocą metod druku przestrzennego można wytwarzać dobrze dopasowane protezy, a nawet tkanki. Dalszy rozwój druku 3D może się więc okazać bardzo pomocny.
Druk 3D w elektronice
Druk 3D, będący specjalną techniką wykonywania przedmiotów na postawie określonego modelu komputerowego, posiada szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach oraz branżach. Jedną z dziedzin, w ramach której drukowanie przestrzenne jest z powodzeniem wykorzystywane, jest elektronika. Druk trójwymiarowy może być używany do produkcji oraz rekonstrukcji uszkodzonych elementów, takich jak chociażby koła zębate, zawleczki czy elementy obudowy. Potrzebne elementy są drukowane na postawie specjalnego modelu komputerowego. Druku 3D w elektronice najczęściej używa się do odtwarzania uszkodzonych części w celach naprawczych urządzenia. Przykładowym zastosowaniem drukowania przestrzennego w elektronice jest serwis laptopów, gdzie można odtworzyć odpowiednie części potrzebne do naprawy urządzenia. Do rodzaju odtwarzanych elementów należy dobrać odpowiedni rodzaj techniki druku 3D oraz właściwy materiał. Wykorzystanie druku przestrzennego w elektronice jest tylko jednym z wielu zastosowań takiej techniki.